Çin halkı köklü bir geçmişe ve kültüre sahip olduğunun bilincinde olarak kendine güvenen, sakin ve hoşgörülü bir toplumdur. Sağlam bir aile yapısına sahip, karşısındaki insana saygılı kendilerinin deyimiyle ‘sessiz bir güç’tür. Bizde Mevlana’nın karşılığı diyebileceğimiz Konfüçyus’u yetiştirmişler, savaş sanatının felsefecisi kabul edilen Sun Tzu’yu dünya tarihine kazandırmış bir geçmişleri vardır. Çin kültürü baskın bir yapıya sahiptir ve bu kültürün Çin’de bulunduğu varsayılan 56 alt etnik kültürü eritmiş olduğu kabul edilmektedir.
Tek çocuk politikası yaşlanan nüfusla birlikte gevşetilmektedir. Evli çiftlerden biri anne ve babanın tek çocuğu ise iki çocuk yapabilme hakkı yenilerde verilmiştir ;ancak son zamanlarda maddi durumu iyi olanlar yüksek cezayı ödeyerek ikinci çocuğa sahip olma yoluna giderek uygulamayı ihlal edebilmektedirler. Hatta bir sanatçı, sevgilisinden de bir çocuk yaparak magazin gündeminde de yer tutmuş durumdadır.
Çin, inançsız bir toplumdur denilebilir. 1 350 000 nüfusun %10’u inançlı olup, inanan kesimin çoğunluğunu ise Budist Çinliler, geri kalanını ise Müslüman Uygurlar ve misyonerler kanalıyla Hıristiyan olmuş Çinliler oluşturmaktadır. Sohbet sırasında ‘Hiç üstün bir gücün varlığına inanma ihtiyacı hissettin mi?’ diye sorduğum soruya bir Çinliden aldığım yanıt ‘Hayır, kendime inanırım’ şeklinde olmuştur. İnancı olmayan bir toplumun iç çatışma yaşamadan huzur içinde toplumsal yaşamı sürdürmesi, dünyanın diğer bölgelerinde dinler arasında çıkan savaşlara veya bir dinin mezhepleri arasında çıkan savaşlara karşı verilebilecek güzel bir örnek diye düşünüyorum.
Batı etkisi, her alanda kendisini hissettirmeye başlamıştır. Klavyelerde Latin harfleri kullanılmaktadır. Ancak sözcük bitiminde yeni sözcüğe başlamak için boşluk verildiğinde Çince karaktere dönüşmektedir. Zaman içerisinde öğrenilmesi ve yazması zor olan Çin karakterinin bırakılacağı inancındayım. 
Batı etkisine verilebilecek diğer bir örnek ise ikinci isim kullanmalarıdır. Yabancılarla iletişim halinde olan Çin vatandaşları kendilerine David, Catherine gibi ikinci bir isim beğenmiş ve yabancılara kendini bu isimle tanıtmaktadır. 
Yemek kültürü bize uymamaktadır. Ne ironidir ki burada gitmekten kaçındığımız fast food zincirleri Çin’de bizlere kendi mutfağımız gibi yakın gelmiştir. Oldukça fazla yemelerine rağmen zayıf olmalarının nedeninin çubuk kullanarak çok yavaş yemeleri olduğu düşüncesindeyim.
Çinliler, planlı hareket etmekte, işlerini yavaş ve sağlam yapmaktadırlar. Ancak ani gelişmeler karşısında pratik karar alamadıkları düşüncesindeyim. Bunun nedeni olarak, uzun yıllar komünist rejim içerisinde planlı ama edilgen düşünce yapısına alışmış olmaları söylenebilir.
Özgürlükler kısıtlanmış durumda olup toplantı ve gösteri yürüyüşü kavramı gelişmemiştir. Yılbaşı kutlamalarında Şangay’da 37 kişi ezilerek ölmüş, bir hafta sonra da anmak için yakınları toplandığında ‘yeterli güvenlik alınmadığı’ gerekçesiyle protesto denilemeyecek şekilde seslerini yükseltince grup hemen dağıtılmış, alan tahtalarla çevrilmiştir. Bununla da yetinilmeyerek, bir daha toplanılamayacağı bilindiği halde gözdağı olarak alana çıkan yollarda bir hafta süreyle her gün yaklaşık 1000 kişilik polis ve askeri güç getirilerek yığılmıştır. İnternet özgürlüğü de kısıtlanmış durumda olup, izin verilen sitelerin sayısı çok değildir. Özellikle facebook, you tube, Google gibi ABD merkezli sosyal medya yasaklanmış durumdadır. Facebook yerine wechat, Google yerine yandex gibi benzer yerli ya da Rus merkezli sosyal medya kullanımdadır. Şangay merkezli ve Batı tarzında haber yapan South China Morning Post gazetesine bile erişim yasağı vardır.
Nüfusa rağmen insan yoğunluğu, ünlü 1-2 cadde dışında hissedilmemekte ,ancak metroya indiğinizde kalabalığın farkına varılabilmektedir. Bunun nedeni olarak metronun çok iyi planlanarak yapılmış ve kentin her yerine ulaşılabilir olması olarak değerlendiriyorum.
Yaşlı nüfus, yoga, dans, müzik gibi etkinlikleri toplum merkezlerinde hatta caddelerde yapmakta ve yaşam ile bağlarını diri tutmaktadırlar.